Metinler arasılık ve onun unsurları parodi, pastiş, ironi ve üst kurmaca gibi özellikler romanın imkânlar dünyasını alabildiğine genişletmiştir. Esasında roman haricinde anlatılması gereken konular böylece romana dâhil edilir. Çağdaş romancılardan Hasan Yurtoğlu’nun Weysel Paradoksu romanı bir antiromandır ve geleneksel roman yapısından oldukça uzakta bir yerde konumlanmıştır. Bununla birlikte Oğuz Atay’ın Tutunamayanlar’da başarıyla uyguladığı ironik tavrı Weysel Paradoksu’nda da görürüz. Tutunamayanlar, bir yabancılaşma romanıyken Weysel Paradoksu varoşlardan üniversiteye uzanan yolculuğuyla doğduğu topraklara bağlı bir antikahramanın hikâyesidir. Kitaplar arasında dolaşan Veysel, hayata başladığı mekânın zihniyet dünyasına dönüş yapar. Bu hikâyede bireysel dönüşüm, siyasal tarihimize yapılan atıflar, felsefî ve dinî algıların açık tarafları ve en önemlisi de aşk algısı ele alınır. Hayali bir sevgiliye tutulan Veysel Genç, ismini ödünç aldığı Werther gibi intihar etmeyip geleneksel aşk formatına göre bir sona yani Mecnunluğa ulaşır. Tek başına bu durum bile romanı emsallerinden farklı bir noktaya taşır.

Keywords
Paradoks, parodi, ironi, üst kurmaca, antiroman.