Yazar	: Bünyamin AYDEMİR
Türü	:
Baskı Yılı	: 2017
Sayı	: 6/3
Sayfa	: 1915-1922
282    2326

Abstract
İnsanın hikâyeleştirmeye değer bir kırılma anını canlandıran tiyatro, kuşkusuz bu noktada bir takım dil bileşkelerini kullanmak zorundadır. Bu dil bileşkeleri arasında en önemlileri söz ve jesttir. Antik zamanlardan çağımıza değin kaleme alınan ve sahnelenen hemen tüm oyunlar bu iki dil biçimi ile kendilerini inşa etmişlerdir. İnşa ederken de odaklandıkları nokta, canlandırılacak hikâyenin anlam kodlarının seyirci tarafına doğru bir şeklide aktarılması gerekliliğidir. Yani farklı yerlerden gelen, birbirini tanımayan, farklı kültür ve algılama becerilerine, farklı beğeni düzeyine sahip seyirci kitlesini kısa zamanda ortak bir algılama paydasında birleştirmeyi, onları birlikte algılayan, yargılayan ve tepki veren tek bir organizma bütünlüğüne ulaştırmayı amaçlamaktır. Bu nokta, bu iki dil çeşidinin tiyatral süreçteki varlık nedeninin de temel sacayağıdır.

Keywords
Tiyatral dil, söz, sözcük, jest.

Özet
The theater, which plays a moment of breakthrough worthy of human beings, has to use a number of language combinations at this point. The most important of these language components are words and gestures. Almost all the games that have been received from antiquity until the end of the ages have built themselves with these two forms of language. The point they focus on when constructing is the necessity of transferring the meaning of the story to be played back to the viewer side in a correct way. In other words, it is aimed to bring together different audience, different culture and perception skills from different places, audience with different level of appreciation in a short period of common perception, to reach a single organism that perceives, judges and reacts together. This point is also the basis for the existence of these two languages in the theatrical process.

Anahtar Kelimeler
Theatral language, statement, word, gesture.