Özet
FUZÛLÎ’NİN LEYLÂ VÜ MECNÛN MESNEVÎSİNİN DÎBÂCESİ HAKKINDA BAZI MÜLÂHAZALAR
Leylâ vü Mecnûn mesnevîsiyle ilgili çalışmalarda, Fuzûlî’nin bu eseri “Mecnûn’un mecâzî aşktan ilâhi aşka geçişi” düşüncesini ispatlamak amacıyla yazdığı söylenmekte ve bu iddia “Leylâ’dan Mevlâ’ya ulaşmak” şeklinde ifade edilmektedir. Oysa eserin dîbâce ve hikâye kısımları birlikte değerlendirildiğinde, bu eserin “ilâhî aşkı arayan insanın mâcerâsı”nı ele aldığı, aslında Mecnûn’un Leylâ’ya lâyık olmak için bir tür olgunlaşma sürecinden geçtiği görülür. Nitekim Fuzûlî eserinin dîbâce kısmında, hikâyedeki unsurların birer sembol olarak kullanıldığını, hikâye anlatmanın bir bahane olduğunu, aslında mecâz yoluyla ilâhî aşkın sırları ile gizli hakîkatlerini anlatmak istediğini söylemekte ve eserinde kullanacağı sembollerin gerçekte neye tekabül ettiklerini belirtmektedir.
Bu çalışmada, Leylâ vü Mecnûn hakkında yazı yazanların genellikle üzerinde durmadıkları dîbâce kısmı ayrıntılı bir şekilde tahlil edilerek eserin aslında ne anlattığı sorusuna yazar merkezli bir cevap aranacaktır.
Anahtar Kelimeler
Fuzûlî, Leylâ vü Mecnûn, dîbâce, tasavvuf, aşk, sembol.