Özet
KIRGIZ TÜRKÇESİ İLE TÜRKİYE TÜRKÇESİ AĞIZLARINDAKİ SÖZ VARLIĞI BENZERLİĞİ ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME
Kırgız Türkçesi, Kıpçak grubunun Aral-Hazar koluna bağlı bir Türk lehçesidir. Günümüzde kuzey ve güney olmak üzere iki ana ağız bölgesine ayrılmış olan Kırgız Türkçesinin tarihî olarak dört gelişim dönemi vardır: I. – VIII. yüzyıl arasını kapsayan dönemde Kırgızlar Yenisey’de yaşamaktadırlar ve Kırgız Türkçesi Hakasça ve Tuvaca ile dil birliği içerisindedir. VIII. – XIII. yüzyıl arasındaki dönemde Kırgız boyları Yukarı Yenisey’den batıya hareket etmişler, uzun süre Güney Altay’da yaşamışlar ve böylece Altayca ile ortak unsurlar oluşmuştur. Bu dönem özellikle Eski Uygur ve Oğuz Türkçeleri ile bağlantılı olan bir dönemdir. XIV. – XVI. yüzyıl arasını kapsayan dönem, tarihî Kırgız Türkçesinin Tyan Şan (Tanrı Dağları) dönemidir. Bu dönemde Kırgız Türkçesi karakter kazanmaya başlamış, Orta Asya’daki halkların dilleriyle kurduğu ilişki sayesinde söz varlığı ve dil bilgisi özellikleri oluşmuştur. XVI. yüzyıldan başlayan ve günümüze kadar devam eden dördüncü dönem ise Yeni Kırgız Türkçesi dönemi olarak da bilinir.
Anahtar Kelimeler
Kırgız Türkçesi, Türkiye Türkçesi Ağızları, Söz Varlığı, Benzerlik.