Özet
ŞİİR VE UNSURLARININ ANLAMLA İLİŞKİSELLİĞİ ÜZERİNE
Modern şiirin unsurları, genel bağlamda geleneksel yapının nazım biçimi, nazım birimi, uyak, redif gibi ahenk ögeleriyle sınırlı ve onlara bağımlı olarak değerlendirilemez. Özellikle kalıplaşmış algıların uzağında kişilik kazanan modern Türk şiiri, bu öznellik dolayımında çok-anlamlı bir yapıya sahip olmuştur. Bu yapı beraberinde derin bir sorunsal olan anlam olgusunu güncel tutmuştur. Modern şiirin unsurlarının daha çok şaire göre kurgulandığı bu yapıda biçim-içerik, imge, gerçeklik, sözdizimi, çağrışım, kişilik kazanmış lirizm gibi temel ögelerin anlam odaklı yaklaşımlarla değerlendirilmesi, geleneksel kavrayışların değişmesini de olanaklı kılmıştır. Kendilik olgusu üzerinden kişilik kazanan çağdaş şiir, barındırdığı anlamsal yapıyı da bu açıdan derinleştirmiştir. Söz konusu derinlikte anlamın açıkça ortaya konulamaması, yeni bir bakışı ve kavrayışı gerekli kılmıştır. Özellikle imge, geleneksel mazmunların yerini alırken okur, kendini şiir karşısında yeni algılarla konumlandırma gereği duymuştur. Hem şairin hem de okurun bireyleşme süreci içerisinde edindiği tekil oluş, bu düzlemde hareket noktası olmuştur. Dolayısıyla bu çalışmada şiir ve ona ait unsurlar, modern bağlamda anlam ilişkiselliği içinde ele alınmış ve faklı yaklaşımlarından genel bir çerçeve çizilmeye çalışılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Anlam, şiir-düzyazı, biçim-içerik, imge, çağrışım.