THE STUDY OF THE EFFECTS OF FATHER TRAINING PROGRAM ON THE FATHER CHILD RELATIONS
(BABA EĞİTİM PROGRAMI’NIN BABA-ÇOCUK İLİŞKİSİNE ETKİLERİNİN ARAŞTIRILMASI
)
|
Author
|
:
Halil UZUN
- Gülen BARAN
|
|
|
Type |
:
Copyright
|
|
Printing Year |
:
2017
|
|
Number |
:
6/3
|
|
Page |
:
1798-1817
|
|
Doi Number |
:
http://dx.doi.org/10.7884/teke.3953
|
Özet
In this study it was aimed to reveal impact of the Father Training Program applied to the fathers with children attending the Pre-school education on the father-child relations. The father of the children who were showing a normal developmental phase attending the kindergartens runned by the Ministry of National Education in the centre of Kilis Province in Turkey have been included in this study (40 experimental and 40 control, totally 80 fathers). The study was conducted in experimental design with pre-test, post-test,-retentivity control group. The fathers in experimental group received the Father Training Program once a week for twelve weeks. The fathers in control group were not given any training program at all. In the study, the scale called “The Scale for Parents -Child Relations– Father Form” adapted into Turkish by Uzun and Baran was used. Covariant analysis with one factor (ANCOVA) and t test are used to analyse the data. After the study, as a result of the educational program given, it was observed that there is statistically significant differences between the father’s level of relations with their children in experimental group and the fathers in control group (p<.01). It is seen that the difference between average point of the pre-test-post-test-retentivity of the fathers in experimental group (p>.01) is insignificant and that the effects of Father Training Program is still going on.
Anahtar Kelimeler
Father– child relations, parent- child relations, father training program, child developement, preschool education.
Abstract
Bu araştırmada, anaokuluna devam eden çocuğu bulunan babalara uygulanan Baba Eğitim Programı’nın baba-çocuk ilişkisine etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmaya, Kilis il merkezinde Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı bağımsız anaokullarına devam eden ve normal gelişim gösteren çocukların babaları dahil edilmiştir (40 deney ve 40 kontrol, toplam 80 baba). Araştırma ön test-son test-kalıcılık testi kontrol gruplu deneysel desende gerçekleştirilmiştir. Deney grubundaki babalara on iki hafta süreyle haftada bir kez olmak üzere Baba Eğitim Programı uygulanmıştır. Kontrol grubundaki babalara ise herhangi bir program uygulanmamıştır. Araştırmada, Uzun ve Baran tarafından Türkçe’ye uyarlanan, geçerlik ve güvenirlik çalışmaları yapılan “Çocuk Ebeveyn İlişki Ölçeği- Baba Formu” (ÇEİÖ-B) kullanılmıştır. Verilerin analizinde, tek faktörlü kovaryans analizi (ANCOVA) ve t testi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda uygulanan eğitim programı sonrasında deney ve kontrol grubundaki babaların çocuklarıyla ilişki düzeylerinde istatistiksel olarak anlamlı farklılık olduğu (p<.01) belirlenmiştir. Deney grubundaki babaların son test ve kalıcılık testi puan ortalamaları arasında farklılığın anlamlı olmadığı (p>.01) ve Baba Eğitim Programı’nın etkisinin devam ettiği görülmüştür.
Keywords
Baba çocuk ilişkisi, ebeveyn çocuk ilişkisi, baba eğitim programı, çocuk gelişimi, okul öncesi eğiti