ŞİİR VE UNSURLARININ ANLAMLA İLİŞKİSELLİĞİ ÜZERİNE
(ON THE RELATIONALITY OF THE POEM AND ITS ELEMENTS WITH THE MEANING
)
|
Author
|
:
Gökhan REYHANOĞULLARI
|
|
|
Type |
:
Copyright
|
|
Printing Year |
:
2021
|
|
Number |
:
10/2
|
|
Page |
:
594-615
|
|
Doi Number |
:
http://dx.doi.org/10.7884/teke.5280
|
Özet
Modern şiirin unsurları, genel bağlamda geleneksel yapının nazım biçimi, nazım birimi, uyak, redif gibi ahenk ögeleriyle sınırlı ve onlara bağımlı olarak değerlendirilemez. Özellikle kalıplaşmış algıların uzağında kişilik kazanan modern Türk şiiri, bu öznellik dolayımında çok-anlamlı bir yapıya sahip olmuştur. Bu yapı beraberinde derin bir sorunsal olan anlam olgusunu güncel tutmuştur. Modern şiirin unsurlarının daha çok şaire göre kurgulandığı bu yapıda biçim-içerik, imge, gerçeklik, sözdizimi, çağrışım, kişilik kazanmış lirizm gibi temel ögelerin anlam odaklı yaklaşımlarla değerlendirilmesi, geleneksel kavrayışların değişmesini de olanaklı kılmıştır. Kendilik olgusu üzerinden kişilik kazanan çağdaş şiir, barındırdığı anlamsal yapıyı da bu açıdan derinleştirmiştir. Söz konusu derinlikte anlamın açıkça ortaya konulamaması, yeni bir bakışı ve kavrayışı gerekli kılmıştır. Özellikle imge, geleneksel mazmunların yerini alırken okur, kendini şiir karşısında yeni algılarla konumlandırma gereği duymuştur. Hem şairin hem de okurun bireyleşme süreci içerisinde edindiği tekil oluş, bu düzlemde hareket noktası olmuştur. Dolayısıyla bu çalışmada şiir ve ona ait unsurlar, modern bağlamda anlam ilişkiselliği içinde ele alınmış ve faklı yaklaşımlarından genel bir çerçeve çizilmeye çalışılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Anlam, şiir-düzyazı, biçim-içerik, imge, çağrışım.
Abstract
In general, the elements of modern poetry cannot be regarded as limited and dependent on harmony elements such as the poetry form, poetry unit, rhyme, and repeated voice (redif) of the traditional structure. Modern Turkish poetry, which has gained personality away from stereotyped perceptions, has had a multi-meaningful structure in the mediation of this subjectivity. This structure has kept the deeply problematic phenomenon of meaning up to date. In this structure, in which the elements of modern poetry are mostly constructed according to the poet, the evaluation of basic elements such as form-content, image, reality, syntax, association, personality-oriented lyricism has made it possible to change traditional conceptions. Contemporary poetry, which gained personality through the phenomenon of self, deepened its semantic structure in this respect. The inability to reveal the meaning in this depth necessitated a new look and understanding. The reader felt the need to position himself with new perceptions in the face of poetry, especially while the image replaces traditional metaphorical statement (mazmûn). The singularity that both the poet and the reader acquired in the process of individuation became the starting point in this plane. Therefore, in this study, poetry and its elements are handled within the context of meaning relation in modern context and a general framework has been drawn from different approaches.
Keywords
Meaning, poetry-prose, form-content, image, association.