SPEECH SELF-SUFFICIENCY OF UNDERGRADUATE STUDENTS IN TURKISH EDUCATION
Abstract
Kişinin kendisini ifade etmek için gerek günlük hayatta gerekse meslek yaşantısında en çok başvurduğu dil becerisi konuşmadır. İletişim kurabilmenin ve iletişimin devam ettirilebilmesinin konuşma becerisindeki başarı ile ilgisi büyüktür. Mesleklerinin icrası sırasında konuşma becerisini en çok ve en etkili kullanmak zorunda olan meslek öğretmenlik mesleğidir. Türkçe öğretmenlerinin ise hem konuşma becerisini etkili bir şekilde kullanması hem de bu beceriyi öğrencilerine kazandırması beklenmektedir. Çalışmada Türkçe öğretmeni olmak amacıyla eğitim alan öğrencilerin konuşma becerisine yönelik öz yeterliklerini belirlemek amaçlanmıştır. Bu amaçla betimsel tarama modellerinden ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Veriler Katrancı ve Melanlıoğlu (2013) tarafından geliştirilen “Konuşma Becerisi Öz Yeterlik Ölçeği” aracılığıyla ve Türkçe Eğitimi Anabilim Dalında öğrenim görmekte olan 224 lisans öğrencisinden toplanmıştır. Verilerin incelenmesinde aritmetik ortalama ve standart sapma, bağımsız değişkenler için t testi ve tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır. Türkçe Eğitimi Ana Bilim Dalı Lisans Öğrencileri, konuşma becerisi öz yeterlik alt boyutlarından en çok konuşma değerlendirme, en az topluluk önünde konuşma yeterliliklerine sahip olduklarını düşünmektedir. Cinsiyet ve sınıf değişkenlerinin konuşma becerisi öz yeterlik algısında belirleyici olmadığı tespit edilmiştir.
Keywords
Konuşma, konuşma becerisi, öz yeterlik algısı, Türkçe eğitimi öğrencileri.