Servet-i Fünûn şiirinin büyük oranda estetiğini kuran ve geliştiren Cenab Şahabeddin, bilhassa 1896-1902 yılları arasında neşrettiği şiirlerinde yeni bir duyuş tarzı geliştirmeyi başarabilmiş ve bunun sonucunda da bugün bile dinamizmini kaybetmemiştir. Cenab Şahabeddin’in bunu başarmasında mizacıyla beraber sanatı bir gaye edinmesinin payı yadsınamaz ki bugün pek çok akademik çalışma şairin bu başarısını ortaya koymuştur. Fakat şairin modern Türk şiirinde neyi başarmak istediği ya da bir şey başarmak isteyip istemediği, şiirle nereye varmak veya şiiri ne olarak gördüğü konusunda tartışmalar hala devam etmektedir. Bu çalışmada bu sorulara bir cevap bulunmaya çalışılacaktır. Bu sorulara cevap bulunmaya çalışılırken Cenab Şahabeddin’in estetik tavrı üzerinde durulacak ve bu hususta özellikle Batı felsefesinin temel metinlerinden ve duyumculuktan yararlanılacaktır. Böylece Cenab Şahabeddin’in şair ve şiir anlayışına yeni bir bakış açısı kazandırmak, şiirinin arkasındaki dünyayı görmek ve modern Türk şiiri içerisinde Cenab Şahabeddin’in oynadığı rol tekrardan gözden geçirilecektir.

Keywords
Estetik, duyumculuk, modern Türk Şiiri, felsefe ve şiir.