A POET WHO WROTE POEMS WITH THE WIND OF OLD POETRY IN THE 19TH CENTURY: İBRAHIM NECÂTÎ VE MAHSÛL-I ŞEBÂBIM
Abstract
XIX. yüzyılda Batı tesirinde gelişen edebî geleneğe karşın “Divan şiiri” veya “kültürü” etkinliğini ve varlığını sürdürmeye devam eder. Bu yüzyılda Batı tarzında gelişen Türk şiiri ile klasik Türk şiirini birleştiren isimlerden biri de İbrahim Necâtî’dir. Kaynaklarda hakkında bilgi bulunmayan ve çağdaşı tekke şairi İbrahim Necâtî ile karıştırılan şairin günümüze ulaşan iki eseri bulunmaktadır: Mahsûl-i Şebâbım ve Gencîne-i Belâgat.
1305/1887 tarihinde İstanbul’da Âlem Matbaası’nda basılmış olan 42 sayfalık Mahsûl-i Şebâbım, İsmail Safâ (ö. 1318 / 1901) tarafından yazılan bir takriz ile başlar. Eser, kaside nazım şekliyle yazılmış 1 naat, 1 terbî, 7 şiiri “Nazireler” başlığı altında olmakla birlikte toplam 19 gazel, 4 kıta, yeni biçimde kaleme alınmış 3 manzume, 1 mesnevi ve “Muhtelifü’l-Me’âl-i Eş‘ârıma Bir Nazar” başlığı altında da 14 beyti ihtiva eder. Ayrıca eserde “Bir Demet Çiçeğe” ve “Cümel” başlıklı mensur bölümler yer almaktadır.
Makalede, Mahsûl-i Şebâbım’ın Latin harflerine aktarılmış metninin yayımlanması ile XIX. yüzyılın bilinmeyen şairlerinden biri olan İbrahim Necâtî ve edebî kişiliği hakkında bilgilerin ortaya konulması amaçlanmaktadır.
Keywords
İbrahim Necâtî, Mahsûl-i Şebâbım, XIX. yüzyıl, klasik Türk şiiri, ara nesil.