İçerisinde çoğunlukla Ezop anlatılarının yer aldığı ve TDK A306 kayıt numarası ile Türk Dil Kurumu Kütüphanesi’nde bulunan Letâyifü’l-Hikâyât adlı eser Eski Anadolu Türkçesi dönemini örnekleyen bir eserdir. Eser, imla hususiyetleri itibarıyla bu dönemin klâsik özelliklerini yansıtmaktadır. Halk tarafından okunup anlaşılabilmesi için dönemine nazaran açık ve sade bir dille yazılan Letâyifü’l-Hikâyât, edebî yönü itibarıyla da kıymeti haiz bir eserdir. Eserde dönemin dil özellliklerinin yanı sıra arkaik unsurları ve yerel söyleyişleri de görmek mümkündür. Eski Anadolu Türkçesindeki hem Arap- Fars hem de Uygur imlası özelliklerine sahip olan eser, ilgili dil devresine dair yeni bilgi ve yorumlara kapı aralayacak niteliktedir. Bu makalede eserin dil ve imla özellikleri üzerinde kısaca durulmaya çalışılmıştır.

Letâyifü’l-Hikâyât, Eski Anadolu Türkçesi, Ezop, hikâye, letâyif.

Letâyifü'l-Hikâyât, which contains mostly Aesop narratives and is in the Library of the Turkish Language Institution with the registration number TDK A306, is a work that exemplifies the Old Anatolian Turkish period. The work reflects the classical characteristics of this period in terms of spelling. Letâyifü’l-Hikâyât, which was written in a clear and simple language compared to its period in order to be read and understood by the public, is also a strong work in terms of its literary aspect. In addition to the language features of the period, it is possible to see archaic elements and local expressions in the work. The work, which has both Arabic-Persian and Uyghur orthography features in Old Anatolian Turkish, has the quality of opening the door to new information and interpretations about the relevant language period. In this article, the language and orthographic features of the work are briefly discussed.

Letâyifü’l-Hikâyât, Old Anatolian Turkish, Aesop, story, letâyif.